Sa ushtrime duhet t’i bëjmë për të jetuar më gjatë?

Këto çështje qëndrojnë në qendër të dy studimeve të reja, të cilat shikojnë lidhjet midis aktivitetit dhe jetëgjatësisë nga këndvështrime të ndryshme, por të kryqëzuara.

I pari nga studimet, përqendrohej te hapat. Shumica prej nesh janë të njohur me numërimin e hapave ditor si një objektiv aktiviteti, pasi telefonët tanë, orët inteligjente dhe gjurmuesit e tjerë të aktivitetit, zakonisht na nxisin të bëjmë një numër të caktuar hapash çdo ditë, shpesh 10,000.

Por,shkenca aktuale nuk tregon se ne kemi nevojë për 10,000 hapa për shëndetin ose jetëgjatësinë.

Studiuesit nga Universiteti i Massachusetts në Amherst, C.D.C. dhe institucione të tjera, pyesnin veten nëse, në vend të kësaj, një numër më i vogël i hapave, mund të lidhen me jetëgjatësi.

Pra, ata iu drejtuan të dhënave të mbledhura në vitet e fundit për një studim të madh dhe të vazhdueshëm të shëndetit dhe sëmundjeve të zemrës tek burrat dhe gratë e moshës së mesme.

Shumica e pjesëmarrësve i ishin bashkuar studimit rreth 10 vjet më parë, kur ishin në të 40-at e tyre.

Në atë kohë, ata përfunduan testet mjekësore dhe mbanin një gjurmues aktiviteti për të numëruar hapat e tyre çdo ditë për një javë.

Tani, studiuesit nxorën të dhënat për 2,110 pjesëmarrës dhe kontrolluan emrat e tyre në regjistrat e vdekjeve.

Ata zbuluan se 72 pjesëmarrës kishin vdekur në dekadën e ndërmjetme, një numër relativisht i vogël, por jo befasues duke pasur parasysh rininë relative të njerëzve.

Por, shkencëtarët vunë re gjithashtu një lidhje të fortë me numërimin e hapave dhe vdekshmërinë.

Ata burra dhe gra që grumbullonin të paktën 7000 hapa në ditë kur iu bashkuan studimit kishin rreth 50 për qind më pak të ngjarë të kishin vdekur që atëherë sesa ata që bënë më pak se 7000 hapa dhe rreziqet e vdekshmërisë vazhduan të bien, ndërsa numri i hapave të njerëzve u rrit, duke arritur aq lart duke pasur 70 për qind më pak shanse për vdekje të hershme tek ata që bëjnë më shumë se 9000 hapa.

Por në 10,000 hapa, përfitimet u ulën.

Në mënyrë të dobishme, studimi i dytë, i cili u botua në gusht në Mayo Clinic Proceedings, u vendos në nivele përgjithësisht të ngjashme aktiviteti për jetë të gjatë.

Ky studim përfshiu të dhëna nga Studimi i Zemrës në qytetin e Kopenhagës prej dekadash, i cili ka rekrutuar dhjetëra mijëra të rritur danezë që nga vitet 1970 dhe i ka pyetur ata se sa orë në javë luajnë sport ose ushtrojnë, duke përfshirë çiklizmin (shumë popullor në Kopenhagë), tenisin, vrapimin, notin, hendbollin, ngritje peshash, badminton, futboll e të tjera.

Studiuesit u fokusuan në 8,697 danezë të studimit, të cilët ishin bashkuar në vitet 1990, vunë re zakonet e tyre të aktivitetit atëherë dhe kontrolluan emrat e tyre kundrejt të dhënave të vdekjeve.

Në rreth 25 vjet që kur shumica ishin bashkuar, rreth gjysma kishte vdekur.

Por ata që raportuan se ushtruan, në një farë mënyre, midis 2.6 dhe 4.5 orë në javë kur u bashkuan, kishin 40 për qind ose më pak gjasa të kishin vdekur në këtë kohë sesa njerëzit më pak aktivë.

Përkthimi i atyre orëve të stërvitjes në numërimin e hapave nuk është një shkencë ekzakte, por studiuesit vlerësojnë se njerëzit që ushtrojnë për 2.6 orë në javë ose rreth 30 minuta shumicën e ditëve, ka të ngjarë të grumbullojnë rreth 7,000 deri në 8,000 hapa në shumicën e ditëve, midis ushtrimeve të tyre dhe çdo ditë, ndërsa ata që punojnë për 4.5 orë në javë, ndoshta do t’i afrohen pragut prej 10,000 hapash shumicën e ditëve.

Të dy studimet janë shoqëruese, megjithatë, që do të thotë se ato tregojnë se aktiviteti fizik është i lidhur me jetëgjatësinë, por jo se të qenit më aktiv drejtpërdrejt shkakton zgjatjen e jetëgjatësisë.

Së bashku, megjithatë, ato ofrojnë udhëzime të dobishme për të gjithë ne që shpresojmë të jetojmë gjatë dhe mirë:

Të dy studimet përcaktojnë pikën optimale për aktivitetin dhe jetëgjatësinë në diku rreth 7,000 deri në 8,000 hapa në ditë ose rreth 30 deri në 45 minuta ushtrime në shumicën e ditëve.

Të bësh më shumë mund të përmirësojë pak shanset për një jetë të gjatë, por jo shumë, dhe të bësh shumë më tepër, në një moment, mund të jetë kundërproduktive.