Rrëfimi i gjatë i Sylvinhos nga marrëdhënia me Mancinin te Wengeri dhe Guardiola

Trajneri i Kombëtares shqiptare, Sylvinho po përgatitet për sfidën kundër Italisë të shtunën e 15 qershorit në Dortmund.

Tekniku brazilian bëri një rrëfim special për prestigjiozen italiane “Corriere della Serra”, duke folur për të gjithë trajnerët që ai kishte punuar dhe gjithashtu për atë që pret nga Shqipëria në këtë Europian.

Si nisi marrëdhënia juaj me Mancinin?

“Isha gati të largohesha. Ka ardhur në dhjetor, më ka kërkuar këshilla edhe pse nuk kam luajtur shumë. Në fund të sezonit më kërkoi të qëndroja në staf, pa tek unë karakteristikat e duhura për këtë punë. Por unë nuk isha gati, doja të kthehesha në Brazil dhe ai e kuptoi. Megjithatë, në dhjetor 2014 ai më thirri në Inter dhe erdha në Milano”.

Çfarë ka mbetur nga Milano?

“Shume gjera. Milano është i bukur, ka mbetur në zemrat tona. Djali im tani luan futboll në një universitet amerikan, vajza ime po përfundon studimet në Madrid. Flasin një italishte të përsosur”.

Çfarë i ke dhënë dhe çfarë ke marrë nga Mancini?

“Kam marrë shumë, ai është një menaxher i mrekullueshëm, i njeh lojtarët, ka personalitet, lidership, qetësi. Shpresoj se i kam dhënë diçka”.

Ju kishit shumë mësues të tjerë, nga Wenger te Tite, përmes Rijkaard dhe Guardiola.

“I thashë vetes që nëse nuk bëhem trajner i mirë me këta mësues, është vetëm faji im! Mësova të marr diçka nga të gjithë, pa humbur thelbin tim”.

Mësimi i Wengerit?

“Ai ishte numri një për menaxhimin, i cili shkoi shumë përtej skuadrës: shumë inteligjent dhe një detaj veçanërisht i rëndësishëm. Shumë i sjellshëm”.

Guardiola dhe Rijkaard?

“Pep sheh aty ku nuk mund të shohë askush tjetër, ai ka inteligjencë totale. Ai luan futboll të mrekullueshëm dhe pak nënvizojnë se sa mirë mbrojnë ekipet e tij. Frank është më afër lojtarëve. Falë kësaj ne fituam Ligën e Kampionëve”.

Si mund ta njohësh një ekip Sylvinho?

“Nga organizimi. Është thelbësore veçanërisht nëse ka pak kohë për të punuar, si në një ekip kombëtar”.

Ju fituat raundin kualifikues, çuditërisht. Por ju e gjetët veten në grup me Italinë, Spanjën dhe Kroacinë.

“Nuk e kemi marrë keq, duam të garojmë me më të mirët. Jemi një kombëtare e re, në pjesëmarrjen tonë të dytë pas asaj të vitit 2016 me De Biasin. Jemi rritur shumë dhe kemi shumë për të mësuar. Duam ta shfrytëzojmë këtë moment me përgjegjësi. Jemi të emocionuar”.

A është Italia e favorizuar?

“Është e drejtë që duhet të jetë kështu, por futbolli është i çmendur. Gjithçka mund të ndodhë”.

Shqipëria nuk është një kombëtare si të tjerat. Pse?

“Sepse ka tre milionë shqiptarë në shtëpi, që bëhet një duzinë me ata nëpër botë. Kërkimi i lojtarëve është punë shumë e vështirë, por stimuluese. Me skautizëm gjetëm lojtarë në Kore, Turqi, Danimarkë. Shikojmë shumë video dhe kur është koha për të zgjedhur fluturojmë për në vendndodhje. Pak a shumë si klubet”.

Cili ekip ka lindur?

“Ka një përzierje ekspertësh dhe të rinjsh premtues si mbrojtësi i majtë Mitaj, njëzet vjeçar nga Lokomotiv Moska. Teknikisht ai është i jashtëzakonshëm”.

A është e rëndësishme për ju kultura e futbollit italian?

“Shumë. Unë vetë bëra një udhëtim pesë-vjeçar në Coverciano me Ulivieri. Dhe shumë lojtarë janë stërvitur me italianët, duke fituar aftësi taktike, teknike dhe atletike. Dhe Kampionati Europian është gjithashtu rezultat i trashëgimisë së lënë nga Reja dhe Panuçi si trajner”.

Shqiptarët me pasaporta të dyfishta zgjedhin gjithmonë këmishën e kuqe. A mund të bëjë diferencën atashimi?

“Po, ekziston një ndjenjë unike e përkatësisë. Këta fëmijë luajnë për gjyshërit, baballarët, nënat e tyre. Në dhomat e zhveshjes, kur kërcejnë me muzikë shqiptare, u shpërthen dashuria për rrënjët. E bukur”.

Çfarë prisni nga Italia?

“Spalletti është një nga më të mirët, pres një Itali shumë të organizuar, të ashpër, të fortë në tranzicion, e cila nëse është e nevojshme mbrohet me 11 dhe rifillon me 7, shumë e ashpër në situatat një me një, me bazën e Interit”.

Krahasuar me vitin 2021 ka shumë ndryshime.

“Është një proces i natyrshëm. Veteranët si Bonuçi dhe Chiellini mungojnë, por Italia ka përvojë, aftësi, posedim, ndjenjë konkurrence. Është e gjitha aty. Dhe përveç kësaj është Barella, i cili pati një sezon të jashtëzakonshëm. Pres që ai të luajë”.

Kë do të dëshironit në fushë nga Italia?

“Është dikush që kam trajnuar. Mancini donte të linte një djalë nga ekipi i të rinjve të luante gjerësisht në të majtë: Dimarco”.

A është Asllani drejtues teknik?

“Ai është rritur shumë dhe është i fortë në kokë

A është Djimsiti lideri moral?

“Po, ai pati një sezon të mrekullueshëm me Atalantën. Na jep qetësinë e nevojshme mendore”.