Fred Kerley – njeriu më i shpejtë në botë

Kur Fred Kerley ishte një djalë i ri, duke fjetur në një paletë me 12 fëmijë të tjerë në një dhomë të vetme në Teksas, ai do të ëndërronte të udhëtonte nëpër botë. 

Në vend të kësaj, në një natë drame të pamundur në Eugene, ai e pushtoi atë, shkruan “The Guardian”.

Në hapat e fundit të dëshpëruar të kësaj finaleje botërore të 100 metrave, Kerley instinktivisht nxori gjoksin jashtë dhe i shtyu krahët mbrapa si një Super Man aerodinamik. 

Ndërsa ai e bëri këtë, bashkatdhetarët e tij Marvin Bracy dhe Trayvon Bromell, po sforcoheshin, po dobësoheshin, po humbnin formën. Në një përfundim të paqartë, Kerley 6 këmbë 3 inç u ngrit disi në linjë për të rrëmbyer arin në 9,86 sekonda, me Bracy që mori argjendin dhe Bromell të bronzit të dyja me 9,88.

Ishte fshirja e parë e pastër amerikane në podiumin e 100 metrave për meshkuj që nga Carl Lewis, Leroy Burrell dhe Dennis Mitchell në 1991.

Por shumë kohë përpara se spikerja e stadiumit të konfirmonte rezultatin dhe turma kishte filluar të këndonte ‘SHBA! SHBA!’ Kerley po lëvizte drejt shpinës, duke festuar në mënyrë delirante një nga përrallat më të mëdha të sportit.

Kockat e zhveshura se si historia e 27-vjeçares do të refuzohej me siguri nga Hollywood për shtrirjen e kufijve të së pamundurës. Në moshën dy vjeçare babai i tij ishte në burg dhe nëna e tij mungonte pasi kishte marrë “kthesa të gabuara në jetë”. 

Dhe kështu halla e tij Virxhinia e adoptoi atë dhe katër vëllezërit e motrat e tij dhe i rriti me tetë të sajat në Taylor, një qytet i vogël 30 minuta jashtë Austin, nën çatitë më të vogla. Ishte një edukim i vështirë, por Kerley gjithmonë inkurajohej të ëndërronte dhe të fluturonte.

“Unë, vëllai dhe motrat ime u birësuam nga tezja ime Virxhinia,” shpjegoi ai më pas. “Ne kishim një dhomë gjumi. Ne ishim 13 veta në një dhomë gjumi. Ne ishim në paletë. Në fund të ditës, të gjithë u argëtuam, u kënaqëm dhe po bëjmë gjëra të shkëlqyera tani.”

“Ajo që më motivon është të vij nga ajo nga e cila vij dhe të mos jem në të njëjtën situatë të vështirë”, shtoi Kerley, i cili ka fjalët “Halla” dhe “Meme” – emri i tij i përkëdhelur për të – të tatuazhuara brenda bicepit të tij. “Vazhdoni të arrini gjëra të mëdha. Nuk dëshiron të jesh në të në të njëjtin pozicion si kur ishe më i ri.”

Në mënyrë prekëse, ai tha se tani flet edhe me prindërit e tij. “Çdo ditë,” tha ai. “Ajo që ndodhi më parë nuk ndodh tani”.

Gjatë rrugës ka pasur shumë momente të dyerve rrëshqitëse. Kerley donte të bëhej një futbollist amerikan dhe ndërroi sport vetëm pasi theu klavikulën në ndeshjen e fundit të karrierës së tij të shkollës së mesme. 

Dhe deri në vitin 2019 ai ishte një vrapues në 400 metra, mjaft i mirë për të fituar një medalje bronzi në kampionatin botëror, përpara se të kalonte në 100 metra dhe 200 metra kur kyçet e këmbës i ndienin paksa të lënduar në provat olimpike të 2021 në SHBA.