Sudani përballet me ‘katastrofën e gjeneratave’ pasi miliona fëmijë humbasin shkollën

Pothuajse çdo fëmijë i moshës shkollore në Sudan po humbet arsimin, ose plotësisht ose duke u përballur me ndërprerje serioze.

Shkollat ​​në disa shtete u rihapën këtë javë pas vonesave për shkak të përmbytjeve të rënda, por miliona fëmijë ende nuk janë në gjendje të shkojnë, duke e lënë vendin përballë një “katastrofe gjeneratash”, raporton The Guardian.

Varfëria, mungesa e mësuesve të kualifikuar dhe grevat e stafit pedagogjik, pandemia Covid-19 dhe shkalla e ulët e vaksinimit janë ndër faktorët e shumtë që kanë kontribuar në krizë.

Përmbytjet dhe sulmet shkatërruan më shumë se 600 shkolla gjatë gushtit dhe shtatorit, sipas ministrisë së arsimit. Shkollat ​​shpesh janë vetëm predha ndërtesash, pa mobilje, ujë të rrjedhshëm ose tualete.

Gati 7 milionë nga fëmijët e Sudanit të moshës nga gjashtë deri në 18 vjeç ose një e treta e fëmijëve të moshës shkollore nuk janë fare në shkollë, sipas një deklarate të përbashkët nga Unicef ​​dhe Save the Children.

Shteti më i prekur është Darfuri qendror, ku 63% e fëmijëve nuk shkojnë në shkollë; në Darfurin Perëndimor kjo shifër është 58%; dhe në shtetin lindor Kassala është 56%.

Arsimi i 12 milionë fëmijëve të tjerë “do të ndërpritet rëndë nga mungesa e mësuesve të mjaftueshëm, infrastrukturës dhe një mjedisi mësimor të përshtatshëm për t’i bërë ata të arrijnë potencialin e tyre të plotë”, thuhet në deklaratë.

Shumica e atyre që janë në klasa kanë mbetur prapa në mësimin e tyre; 70% e 10-vjeçarëve në shkollat ​​publike nuk mund të lexojnë një fjali të thjeshtë, sipas Unicef .

“Është një katastrofë gjeneratash” tha Owen Watkins, shefi i komunikimit në Unicef ​​Sudan.

“Fëmijët janë gjithmonë e ardhmja e një vendi. Investimi në to është gjëja e duhur për t’u bërë. Fëmijët në shkollë nuk kanë të bëjnë vetëm me matematikën, lexim dhe shkrim,” shtoi ai. “Ata gjithashtu mësojnë aftësi sociale në një mjedis të mbrojtur”, tha ai.

Ahmed el-Safi, një mësues dhe ish-drejtues i një shkolle në Um-Oshar, në periferi jugore të Khartoum, tha se tre deri në katër fëmijë në çdo familje nuk po ndiqnin shkollën.

“Ata thjesht nuk mund të shkojnë në shkollë ndërsa janë të uritur. Shumë prej tyre duhet të shkojnë në treg për të shitur qese plastike apo ndonjë gjë vetëm për t’u ushqyer”, tha ai.

“Pavarësisht se isha mësues dhe drejtues shkolle në një moment të jetës sime, kuptova se djali im i mungonte mësimet për të shkuar e për të shitur bileta në një kinema në Omdurman. Kur e pyeta, më tha se nuk mund të shkonte në shkollë ndërkohë që i mungojnë disa gjëra thelbësore në jetën e tij. Ju e dini se ata na paguajnë shumë pak dhe si mësues nuk mund t’i ushqenim fëmijët tanë siç duhet.”

“Edhe ata që shkojnë në shkolla nuk mund të mësojnë asgjë, pasi klasat janë të mbipopulluara me ndonjëherë deri në 140 nxënës. Si mundet një mësues të bëjë punën e tij/saj në atë mjedis?”, shpjegoi ai.

“Të gjitha klasat u shembën nga përmbytjet, madje edhe shtëpitë tona u shembën; tani jemi në tenda,” tha Mahmoud Ishag.

“Fshatra të tëra ndryshuan profesione. Nxënësit e shkollës u kthyen në shitës në tregje dhe mësuesit po ashtu. Tani shes qepë në treg në vend që të mësoj; disa nga fëmijët e mi më ndihmojnë, por shumica janë vajza, kështu që nuk mund të punojnë”, u shpreh ndër të tjera mësuesi.