Thomaidha Tanuçi / Do të qeshesh

DO TË QESHESH

Ne edhe mund të shihemi
bashkë nëpër stinë,
ti do të më nisësh një buzëqeshje;
unë e humbura e botës
udhëtoj me ty pa ta thënë,
e ta puth hapin
lënë në një gjethe vjeshte.

Por ti mos u trisht,
nëse vijnë shirat e dimrit 
akullngrirë,
në afshe kalimtarësh
ti ngroh shpirtin e mbytur me trazime,
do të kërkosh atë që pe, por nuk ish’
do të qeshesh,
ti vetmitar i muzgut;
do të presësh në stol pa lënë takime.