Regjisorët ukrainas protestojnë për gjenocidin rus në premierën e Kanës

Një tjetër premierë në Kanë është shënuar nga një protestë politike.

Të mërkurën, një grup regjisorësh ukrainas dolën në shkallët e tapetit të kuq përpara Salle Debussy, teatrit të dytë më të madh në Kanë, dhe mbajtën një pankartë duke protestuar atë që ata e shohin si censurim të luftës në Ukrainë nga mediat sociale.

Duke qëndruar në shkallë ndërsa sirenat e sulmit ajror bërtisnin – një tundje me kokë drejt alarmeve që shpërthejnë në qiellin e Ukrainës.

“Rusët vrasin ukrainasit. A ju duket fyese apo shqetësuese të flitet për këtë gjenocid?”

Protestuesit po demonstronin kundër asaj që ata e shohin si një formë të rrezikshme censurimi nga platformat e mediave sociale, të cilat, sipas mendimit të tyre, po fshehin realitetin e pakëndshëm dhe shqetësues të luftës.

Nakonechnyi’s Butterfly Vision shikon drejt e në atë realitet. Filmi, i vendosur përpara konfliktit aktual, ndjek një ushtare femër (Burkovska) e cila kthehet në shtëpi te familja e saj pasi kaloi muaj si e burgosur e forcave ruse në Donbas, rajoni lindor i Ukrainës që ka qenë pjesërisht i pushtuar nga Rusia që nga viti 2014.

Ajo lufton t’i kthehet një jete normale, e përhumbur nga trauma që ka përjetuar.

Kjo nuk ishte protesta e parë në Festivalin e Filmit në Kanë këtë vit. Më 20 maj, përpara shfaqjes së premierës botërore të “Tre mijë vjet mall” të George Miller, një grua që po ecte në tapetin e kuq u zhvesh pothuajse lakuriq, duke treguar bojën e trupit në ngjyrat e flamurit ukrainas, me fjalët “ndalo të na përdhunosh”.

Vetëm dy ditë më vonë, në shfaqjen premierë për Merimangën e Shenjtë të Ali Abbasit, një grup grash nga lëvizja feministe Les Colleuses, të veshura në të zeza dhe që nxirrnin tym nga pajisjet e dorës që mbanin në krahët e tyre lart, shpalosën një pankartë me emrat e 129 gratë që besohet se janë viktima të dhunës në familje në Francë që nga festivali i fundit i filmit në Kanë.