INTERVISTË: Profesori amerikan: SHBA paralajmëroi presidentin serb se e kishte kaluar kufirin

Edward P. Joseph, ligjërues në Universitetin Johns Hopkins në Uashington dhe ish-zëvendës shef i misionit të OSBE-së në Kosovë, në një intervistë për gazetën e përditshme “Nova”, ka thënë se është i bindur se mund të arrihet një marrëveshje mes Beogradit dhe Prishtinës deri në fund të vitit 2023.

Sipas tij, Serbia aktualisht ka përparësi në negociata falë mbështetjes së katër anëtarëve të NATO-s që nuk e njohin Kosovën.

Ai shton se sulmet e Aleksandër Vuçiqit ndaj tij janë të pabaza dhe se reagimi i Uashingtonit zyrtar është inkurajues për të gjithë ata që mendojnë lirisht në Serbi, por se është edhe një paralajmërim për presidentin e Serbisë se ai ka kaluar kufirin.

Në një intervistë për “Nova” Joseph, njeriu që së fundmi zemëroi presidentin e Serbisë duke deklaruar se barrikadat në veri të Kosovës janë hequr që të mund të ngrihen sërish lehtësisht dhe se Vuçiq po manipulon SHBA-në dhe BE-në.

Ai, gjithashtu, foli edhe për negociatat ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës, për gjendjen e demokracisë në Serbi, si dhe pse Amerika insiston në formimin e Bashkësisë së Komunave Serbe.

Presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, ju ka akuzuar se jeni lobist shqiptar dhe se merrni, siç tha ai, “para në dorë” nga shqiptarët. Si e komentoni këtë deklaratë?

Siç thashë edhe më herët, akuzat janë krejtësisht të rreme. Presidenti nuk ka asnjë provë për ndonjë marrëdhënie të tillë (e imja dhe e ‘furnizuesve kesh’) sepse një marrëdhënie e tillë nuk ekziston dhe nuk ka ekzistuar kurrë. Pikëpamjet e mia janë produkt i dymbëdhjetë viteve të punës në terren në rajon, në të gjitha vendet e konfliktit, përfshirë periudhën e viteve të luftës. Unë isha nënkryetar i Misionit të OSBE-së në Kosovë kur në prill të vitit 2012 negociova një marrëveshje që u lejonte serbëve të Kosovës të votonin në Kosovë në zgjedhjet serbe, nën kujdesin e OSBE-së. Kjo marrëveshje ishte e suksesshme dhe zgjati për një dekadë, derisa kryeministri Kurti e ndërpreu atë në vitin 2022, për të cilën e kritikova publikisht.

Departamenti i Shtetit foli dhe dënoi deklaratën e presidentit Vuçiq. Ata e cilësuan atë si një “taktikë të ndyrë kundër qytetarëve”. Si duhet kuptuar ky njoftim?

Ky është një reagim shumë serioz. Nuk është shumë e zakonshme që Departamenti i Shtetit të reagojë në këtë mënyrë dhe të përfshihet në diçka që ka ndodhur në Serbi, aq më tepër që bëhet fjalë për presidentin Vuçiq. E shihni, megjithëse ai nuk përmendet drejtpërdrejt, është ai që më sulmoi. Njoftimi është domethënës, para së gjithash, sepse ata reaguan, dhe ata reaguan shumë hapur, duke publikuar foton time me të dërguarin special Gabriel Escobar dhe duke ripërtërirë postimin tim në Twitter, në të cilin unë mohova gjithçka dhe bëra disa pyetje për presidentin Vuçiq. Në të njëjtën kohë, është shumë inkurajuese që Departamenti i Shtetit veproi kështu, sepse këtu nuk bëhet fjalë vetëm për mua, por për zërat e pavarur, veçanërisht për ata zëra të pavarur që vijnë nga Serbia.

A mund të ketë pasoja të rënda ky reagim i SHBA-ve në marrëdhëniet mes dy vendeve, duke qenë se kritikat i janë drejtuar drejtpërdrejt presidentit Vuçiq?

Nuk mund të flas në emër të autoriteteve amerikane. Kështu që nuk mund të flas nëse kjo do të ndryshojë perceptimin e tyre. Por besoj se është domethënëse që Departamenti i Shtetit pranoi që Vuçiq e kaloi kufirin… Që ai kaloi kufirin e sjelljes së pranueshme dhe ky është hapi i parë drejt mbajtjes së përgjegjësisë nga presidenti Vuçiq. Është shumë më e rëndësishme se historia për mua, dhe për këtë arsye është shumë e rëndësishme që gjithçka të arrijë menjëherë tek të gjithë zërat e pavarur. Sepse nëse presidenti Vuçiq mund ta bëjë këtë për mua, një qytetar i thjeshtë i SHBA-së, sigurisht, ne e dimë se çfarë mund të bëjë ai, qeveria e tij dhe ata që e mbështesin me qytetarët e Serbisë, gazetarët nga Serbia, aktivistët dhe analistët. Prandaj është shumë mirë dhe e rëndësishme që qeveria amerikane e ka njohur këtë si diçka që është e papranueshme.

Duke folur për demokracinë, a mund të thuhet se Serbia nën sundimin e Vuçiqit është një vend demokratik?

Komenti më i mirë për gjendjen e demokracisë në Serbi dhe përgjigja në pyetjen nëse Serbia është demokraci apo autokraci nën sundimin e presidentit Vuçiq vjen nga vetë serbët. Qytetarët e Serbisë janë më të mirët për ta vlerësuar këtë. Dëgjoj dhe ndjek me kujdes atë që thonë serbët dhe i kushtova vëmendje të veçantë asaj që tha këtë verë Vladeta Jankoviq (profesorja e pensionuar e BU, ish-deputete e DSS-së dhe deputete e Kuvendit aktual të Serbisë) gjatë kësaj vere gjatë kryesimit të Kuvendit të Serbisë. Ai në fjalën e tij tha se Serbia është autokraci nën udhëheqjen e një njeriu dhe se fjala e një njeriu është mbi të gjitha institucionet. Ky është thelbi i asaj që ai tha në parlamentin serb. Nuk mund të gjej një përshkrim më bindës të gjendjes së demokracisë serbe sesa ajo që tha Vladeta Jankoviq.

Pastaj i përgjigjeni edhe pyetjes së mundshme nëse e shihni Vuçiqin si demokrat apo autokrat?

Siç thashë… Unë ndjek se çfarë po ndodh në Serbi dhe në rajon. Kam punuar 12 vjet në këtë pjesë të Evropës dhe kam qenë në të gjitha vendet. Kam jetuar me serbë, kroatë, me njerëz të Bosnjës dhe Hercegovinës, me shqiptarë, me maqedonas, ndaj mund të them se kam shumë përvojë. Dhe prandaj i kushtoj vëmendje të veçantë asaj që ndodh kur lexoj diçka, si fjalimi historik i Vladeta Jankoviqit. Sipas meje, ai tha diçka që është e vërtetë – se Serbia ka shumë më tepër karakteristika të një autokracie sesa një demokracie. Është e rëndësishme të dimë se cilat janë karakteristikat e autokracisë në Serbi dhe p.sh. Hungaria nën Orban? Karakteristikë e përbashkët e tyre është se ata paraqesin në mënyrë të rreme se si ekziston demokracia, dhe pas çdo gjëje qëndron autokracia. Kështu ka thënë edhe Jankoviq. Ai tha se zgjedhjet të cilat duhet të japin legjitimitet demokratik janë një farsë. Dhe unë them, si dikush që nuk jeton në Serbi,

Arsyeja pse presidenti i Serbisë foli për ju ishte komenti juaj për situatën në Kosovë. Pse ju shqetëson që, siç thoni ju, BE dhe NATO ranë dakord me kërkesat e Vuçiqit?

Është e rëndësishme që qytetarët e Serbisë të kuptojnë se nuk është manipuluar vetëm Perëndimi, por edhe serbët nga Kosova. Gabimi i NATO-s, BE-së dhe SHBA-së në këtë rast ishte se ata thanë se barrikadat ishin një formë legjitime proteste, gjë që nuk ishin. Ka arsye që serbët e Kosovës të protestojnë, por kjo nuk është një mënyrë legjitime. Së dyti, ata thanë se Serbia ka të drejtë të dërgojë trupat e saj pranë vendkalimit. E gjithë kjo është një sinjal shumë i keq, sepse edhe nëse formalisht është kështu, dërgon një mesazh krejtësisht të gabuar. KFOR-i është përgjegjës për sigurinë në Kosovë dhe trupat serbe nuk janë të nevojshme për të mbrojtur serbët e Kosovës. Ajo që duhet t’i shqetësojë të gjithë është manipulimi që po u bëhet serbëve nga Kosova duke bërë një sharadë të tillë. Kemi pasur një situatë ku serbët janë larguar nga institucionet, kanë ngritur barrikada, kemi rastin e Nenad Gjuriqit që është suspenduar, kemi rastin e Dejan Pantiqit që është arrestuar. Dhe e dini cili është rasti i tretë që ekziston dhe për të cilin autoritetet në Beograd nuk flasin fare? Rasti i Oliver Ivanoviqit. Prandaj, Nenad Gjuriq u suspendua, Dejan Pantiq u arrestua dhe Oliver Ivanović u vra. Dhe tani ju pyes se cili nga këto tre raste është më i rëndë? Është plotësisht e qartë se rasti i Oliver Ivanoviqit është më i rëndëi, por çfarë shohim? Jo vetëm që nuk ka progres për të përmbushur drejtësinë që meriton familja e Oliver Ivanoviqit, por shohim edhe se dëshmitarët, si Rada Trajkoviq, flasin për kërcënime për shkak të pjesëmarrjes së tyre në hetimin e vrasjes. A ka nevojë dikush për ndonjë provë të mëtejshme për të kuptuar se për çfarë sharade bëhet fjalë dhe në çfarë mënyre po manipulohen serbët e Kosovës. Dejan Pantiq u arrestua dhe Oliver Ivanoviç u vra. Dhe tani ju pyes se cili nga këto tre raste është më i rëndë? Është plotësisht e qartë se rasti i Oliver Ivanoviqit është më i rëndëi, por çfarë shohim? Jo vetëm që nuk ka progres për të përmbushur drejtësinë që meriton familja e Oliver Ivanoviqit, por shohim edhe se dëshmitarët, si Rada Trajkoviq, flasin për kërcënime për shkak të pjesëmarrjes së tyre në hetimin e vrasjes. A ka nevojë dikush për ndonjë provë të mëtejshme për të kuptuar se për çfarë sharade bëhet fjalë dhe në çfarë mënyre po manipulohen serbët e Kosovës. Dejan Pantiq u arrestua dhe Oliver Ivanoviç u vra. Dhe tani ju pyes se cili nga këto tre raste është më i rëndë? Është plotësisht e qartë se rasti i Oliver Ivanoviqit është më i rëndëi, por çfarë shohim? Jo vetëm që nuk ka progres për të përmbushur drejtësinë që meriton familja e Oliver Ivanoviqit, por shohim edhe se dëshmitarët, si Rada Trajkoviq, flasin për kërcënime për shkak të pjesëmarrjes së tyre në hetimin e vrasjes. A ka nevojë dikush për ndonjë provë të mëtejshme për të kuptuar se për çfarë sharade bëhet fjalë dhe në çfarë mënyre po manipulohen serbët e Kosovës. ne tashmë shohim se dëshmitarët, si Rada Trajkoviq, flasin për kërcënime sepse marrin pjesë në hetimin e vrasjes. A ka nevojë dikush për ndonjë provë të mëtejshme për të kuptuar se për çfarë sharade bëhet fjalë dhe në çfarë mënyre po manipulohen serbët e Kosovës. ne tashmë shohim se dëshmitarët, si Rada Trajkoviq, flasin për kërcënime sepse marrin pjesë në hetimin e vrasjes. A ka nevojë dikush për ndonjë provë të mëtejshme për të kuptuar se për çfarë sharade bëhet fjalë dhe në çfarë mënyre po manipulohen serbët e Kosovës.

Ajo që ndodhi në Shtërpcë është e papranueshme

Më lejoni të them diçka edhe për atë që ndodhi në Shtërpcë, ku një pjesëtar i policisë së Kosovës qëlloi dy të rinj serbë. Kjo është e papranueshme dhe serbët kanë plotësisht të drejtë kur flasin për këtë rast. Do të ishte tragjike nëse ai që dyshohet se qëlloi të rinjtë do të dilte pa gjyq për atë që bëri. E pamë që Qeveria e Kosovës menjëherë e dënoi atë që ndodhi dhe tha se ai që e ka bërë duhet të shkojë në gjykatë dhe të gjykohet. Kjo është shumë e rëndësishme. Megjithatë, për sa kohë që do të vazhdojnë manipulimet e ndryshme, do të ndodhin incidente, sepse marrëdhëniet mes dy palëve qëndrojnë në tensione. Beogradi dëshiron tensione dhe mund të imagjinoni pasojat për pozitën e serbëve në Kosovë.

Nëse kemi një situatë të tillë në terren, a është reale që marrëveshja përfundimtare mes Beogradit dhe Prishtinës të arrihet deri në vitin 2023?

Jam 100% i bindur se është e mundur të arrihet një marrëveshje deri në fund të vitit, e cila do të çojë në njohje reciproke. Është e mundur të arrihet kjo marrëveshje shumë përpara fundit të vitit 2023. Është vetëm janari. Mendoj se ka shumë mundësi që të gjitha çështjet e hapura të zgjidhen dhe se është e mundur të arrihet një marrëveshje e kënaqshme që do të garantonte vendin e serbëve të Kosovës si qytetarë të Republikës së pavarur dhe funksionale të Kosovës. Kjo është shumë e mundur, por ka një kusht, pra një pengesë që qëndron në rrugën e një marrëveshjeje, dhe ai është qëndrimi i katër vendeve të NATO-s – Rumanisë, Sllovakisë, Greqisë dhe Spanjës. Ata janë e vetmja pengesë për arritjen e një marrëveshjeje që jo vetëm do të kontribuonte në zgjidhjen e këtij problemi, por do të ndryshonte tërësisht orientimin strategjik të Serbisë. Politika e “dy karrigeve” do të përfundonte, Serbia do të kthehej drejt Perëndimit dhe kjo përfshin anëtarësimin në NATO. Unë jam i bindur për këtë.

Sapo thatë se, po të arrihet kjo marrëveshje, serbët do të jetonin në Kosovën e pavarur. Si është madje e mundur të arrihet një marrëveshje e tillë kur qëndrimi i autoriteteve në Beograd është se ata kurrë nuk do ta njohin pavarësinë e diçkaje që e trajtojnë si territor të tyre?

Të gjithë e dimë këtë qëndrim. Ne e dimë gjithashtu se pozita e Serbisë tani është shumë më e vështirë se më parë. Kjo është arsyeja pse është shumë e rëndësishme për të bërë atë për të cilën po flisja sa më shpejt të jetë e mundur. Së fundmi kam dëgjuar një koment nga ministri i Jashtëm, Ivica Daçiq, i cili e krahasoi pavarësinë e Kosovës me pavarësinë e Republikës Srpska. Përfaqësuesit e autoriteteve në Serbi shpesh e krahasojnë situatën në Ukrainë me Kosovën. Ata e mbajnë këtë pozicion për një arsye të thjeshtë.

Përmenden katër vendet e NATO-s që lejojnë Serbinë të mbajë një qëndrim të tillë.

Por nga ana tjetër, a ka Perëndimi mirëkuptim për Serbinë, e cila, duke gjykuar nga këto kërkesa, duhet të heqë dorë nga diçka që e konsideron territorin e saj? A e kupton ai se sa e vështirë është për një vend?

Sigurisht që ka një mirëkuptim. Përfaqësuesit e Perëndimit e kuptojnë këtë. Unë vetë e kuptoj pse është e vështirë. E shihni, unë kam qenë në rajon gjatë luftërave. Unë kam qenë në Kosovë në vitin 1999, kam qenë edhe në vitin 2000. Unë i kam parë dhe i di kushtet në të cilat jetojnë serbët. Më kujtohen serbët në Prizren që kishin shumë frikë për jetën e tyre, pashë shqiptarë që digjnin shtëpi serbe, e di se cili është realiteti. Kam marrë pjesë në luftërat në territorin e ish-Jugosllavisë. Pra, sigurisht e kuptoj dhe e kuptoj që është një çështje shumë e dhimbshme për serbët. E di që Kosova përbën segmentin më të rëndësishëm të trashëgimisë serbe, por le t’i hedhim një sy mjedisit dhe çështjeve të dhimbshme me të cilat janë përballur të tjerët. A nuk mendoni se ishte shumë e vështirë për maqedonasit të ndryshonin emrin? Disa do të thoshin se është shumë më e vështirë – që ju duhet të ndryshoni emrin e vendit tuaj për shkak të kërkesave të një vendi fqinj. Qytetarët e Serbisë duhet të kuptojnë se njohja e Kosovës është e vetmja mënyrë për të ruajtur komunitetin serb dhe trashëgiminë serbe në atë zonë. Sigurisht që qytetarët e Serbisë e kanë të vështirë ta pranojnë këtë, por besoj se do ta kenë më pak të vështirë kur ta kuptojnë se cili ishte roli i Serbisë në humbjen e Kosovës. NATO-ja nuk ia vodhi Kosovën Serbisë, por Serbia nën Millosheviçin, në qeverinë e së cilës përfshihej edhe presidenti aktual i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, kontribuoi në atë humbje në masë të madhe. Kjo është shumë e rëndësishme. Nuk kemi kohë në këtë intervistë të rendisim të gjithë shembujt, por janë shumë të njohur dhe nuk janë objekt debati. NATO-ja nuk ia vodhi Kosovën Serbisë, por Serbia nën Millosheviçin, në qeverinë e së cilës përfshihej edhe presidenti aktual i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, kontribuoi në atë humbje në masë të madhe. Kjo është shumë e rëndësishme. Nuk kemi kohë në këtë intervistë të rendisim të gjithë shembujt, por janë shumë të njohur dhe nuk janë objekt debati. NATO-ja nuk ia vodhi Kosovën Serbisë, por Serbia nën Millosheviçin, në qeverinë e së cilës përfshihej edhe presidenti aktual i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, kontribuoi në atë humbje në masë të madhe. Kjo është shumë e rëndësishme. Nuk kemi kohë në këtë intervistë të rendisim të gjithë shembujt, por janë shumë të njohur dhe nuk janë objekt debati.

Për manipulimet e Vuçiqit

Pak më parë folëm për sharada dhe manipulime dhe këtu mund ta shihni këtë thelb. Thelbi i regjimit në Serbi është manipulimi dhe sharada. Kjo është e qartë për të gjithë ata që ndjekin ngjarjet. Kjo është shumë e njohur prej vitesh, por gjithçka u bë më e qartë që nga momenti kur Rusia sulmoi Ukrainën. Pse? Sepse nuk ka më hapësirë ​​për t’u ulur në dy karrige. Vetëm shikoni llojin e manipulimeve të përfshira – Serbia u pajtua, për shembull, në Kombet e Bashkuara me rezolutat që dënonin Rusinë për agresion, por ata vetë e pranuan se po e bënin vetëm për shkak të situatës në Kosovë. Kështu vepruan dhe nga ana tjetër vazhduan të kultivojnë marrëdhënie të ngushta me Rusinë. Është një çështje shumë serioze që duhet të shqetësojë të gjitha vendet në Perëndim. Realisht Serbia, në vend që të distancohet nga Rusia dhe të blejë energji prej saj, siç kanë bërë vendet e tjera evropiane, e bën më intensivisht dhe e ka bërë veten edhe më të varur. Në vend që të ndalonte furnizimin me naftë ruse, Serbia bëri një marrëveshje me Hungarinë për të ndërtuar një tubacion nafte që do të dërgonte naftën. Dhe pastaj vjen një manipulim i ri – Presidenti Vuçiq shkon në Greqi dhe merr pjesë në hapjen e tubacionit të naftës atje dhe thotë se është i interesuar të gjejë alternativa, por në realitet ky manipulim vetëm vazhdon dhe thellon marrëdhëniet. Epo, ju jeni gazetar dhe me siguri e dini se në nëntor Ras Tudej filloi punë në Serbi. Dhe pastaj vjen një manipulim i ri – Presidenti Vuçiq shkon në Greqi dhe merr pjesë në hapjen e tubacionit të naftës atje dhe thotë se është i interesuar të gjejë alternativa, por në realitet ky manipulim vetëm vazhdon dhe thellon marrëdhëniet. Epo, ju jeni gazetar dhe me siguri e dini se në nëntor Ras Tudej filloi punë në Serbi. Dhe pastaj vjen një manipulim i ri – Presidenti Vuçiq shkon në Greqi dhe merr pjesë në hapjen e tubacionit të naftës atje dhe thotë se është i interesuar të gjejë alternativa, por në realitet ky manipulim vetëm vazhdon dhe thellon marrëdhëniet. Epo, ju jeni gazetar dhe me siguri e dini se në nëntor Ras Tudej filloi punë në Serbi.

Mendoni se marrëveshja gjermano-franceze mund të jetë baza për arritjen e kësaj marrëveshjeje?

Jam njohur me të përmes mediave… Se ideja është që Kosova të lejojë formimin e ZSO-së, dhe në këmbim Serbia të mos e njeh Kosovën, por të pranojë realitetin, diçka si modeli i dy Gjermanisë. Së pari, nuk mendoj se do të funksionojë dhe së dyti, nuk mendoj se kjo marrëveshje do t’i zgjidhë problemet. Bashkimi i komunave serbe është obligim i Kosovës, mund të jetë pjesë shumë e rëndësishme e marrëveshjes përfundimtare dhe mund të harmonizohet plotësisht me kushtetutën e Kosovës. Por çështja e ZSO-së është një çështje që lidhet me statusin përfundimtar të Kosovës.

Në formimin e Bashkësisë së Komunave Serbe u përfshinë Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Në një intervistë për gazetën tonë të përditshme, ambasadori amerikan Christopher Hill theksoi se pyetja për Amerikën nuk është nëse do të formohet ZSO, por si do të zbatohet? Si e shihni dhe shpjegoni përfshirjen e Amerikës?

Nuk ka dyshim se ZSO është në rendin e ditës dhe se përfaqësuesit amerikanë besojnë se kjo është zgjidhja. Unë i respektoj për aftësitë e tyre. Po flasim për diplomatë shumë të aftë – Derek Cholet, Gabriel Escobar, Christopher Hill, Jeffrey Hovenier… Janë njerëz shumë të aftë. Ata besojnë se kjo është zgjidhja, por unë kam një mendim tjetër. Nuk mendoj se do të funksionojë, sepse Serbia nuk ka asnjë interes që gjërat të funksionojnë në terren. Përderisa Serbia mund ta bllokojë Kosovën, do ta bëjë këtë. Në të njëjtën kohë, në këtë mënyrë do të bllokohet vetë Serbia, demokracia e saj, por edhe serbët nga Kosova, Mali i Zi dhe Bosnja e Hercegovina. Gjithçka do të bllokohet përderisa Serbia mund ta bllokojë Kosovën.

Serbia është ndër vendet e pakta në Evropë që nuk ka vendosur sanksione ndaj Federatës Ruse. Sa ndikon ky fakt në reputacionin e saj dhe si e sheh atë Perëndimi?

Kjo është shumë e dëmshme për reputacionin e Serbisë. Nga njëra anë, sheh përpjekje të mëdha që po bëhen për të promovuar imazhin e Serbisë, si Ballkani i Hapur dhe nisma të tjera, dhe nga ana tjetër, ke Vladimir Putinin, i cili nisi një luftë kriminale, të paprovokuar. Ju keni ukrainas që mbrojnë veten heroikisht dhe që ekspozuan fytyrën e korruptuar dhe kriminale të regjimit në Rusi. Pyetja pse dikush në Serbi, edhe nacionalistët më të ngurtësuar, do të donte të ishte aleat me një regjim kaq të paaftë, i cili është i dobët dhe do të bëhet gjithnjë e më i dobët. Ky është një mendim krejtësisht irracional.

A është i lidhur përshpejtimi i procesit të negociatave ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës me situatën në Ukrainë? Konkretisht, a është fakti që Putini po përdor Kosovën si justifikim për atë që po bën me Krimenë, Donetsk dhe Lugansk, arsyeja pse SHBA dhe BE vendosën t’i shtyjnë të dyja palët drejt një marrëveshjeje?

Ballkani ishte i rëndësishëm edhe para 24 shkurtit (fillimi i luftës në Ukrainë prim.aut). Është e një rëndësie vendimtare për të zgjidhur çështjet e hapura që kanë mbetur një trashëgimi e viteve 1990. Shembulli më i mirë për ju është ajo që ndodhi në Sarajevën Lindore, ku Vladimir Putin mori medaljen në prani të Ministrit të Punëve të Jashtme Ivica Daçiq dhe djalit të Presidentit të Serbisë, Aleksandar Vuçiq. Dhe këtu shohim një tjetër manipulim në veprim, kur kryeministrja e Serbisë Ana Brnabiq flet për faktin se djali i Presidentit të Serbisë nuk ka shkuar atje në cilësinë zyrtare. Kush kujdeset për këtë? Po jep mbështetje zyrtare dhe turp që nuk mund të tolerohet në një kohë kur Rusia po sulmon Ukrainën dhe po kërcënon rendin në Evropë.

Ne kemi qenë dëshmitarë se administrata Trump në fund të mandatit të saj dhe në prag të zgjedhjeve u angazhua për zgjidhjen e krizës në Kosovë dhe si rezultat u krijua Marrëveshja e Uashingtonit, e cila, siç kujtojmë, Richard Grenell u kujdes për. A kushtëzohet afati për arritjen e marrëveshjes nga zgjedhjet e ardhshme presidenciale në SHBA?

Kalendari politik është i rëndësishëm sepse nuk mund të mësosh shumë në një vit zgjedhor. Kjo pjesë është e vërtetë, por nuk është e vetmja arsye. Urgjenca nuk kushtëzohet vetëm nga zgjedhjet. Është e rëndësishme t’u jepet fund të gjitha problemeve, sepse është e papranueshme që, së bashku me krizën në Ukrainë, të ketë paqëndrueshmëri në Ballkan. Kjo do të ishte e papranueshme edhe në një situatë kur zgjedhjet janë vetëm tre vjet larg. Ju përmendët Richard Grenellin… Marrëveshja e Uashingtonit u nënshkrua kur ishte një kryeministër i dytë në Kosovë. E shoh që tani ka shumë fokus në Aljbina Kurtin, e kam kritikuar në disa raste dhe kam folur publikisht për faktin se ishte gabim që ai nuk i lejoi serbët e Kosovës të marrin pjesë në zgjedhjet në Serbi nën kontrollin e OSBE-së. Një herë kam marrë pjesë në arritjen e një marrëveshjeje që e bëri të mundur dhe për këtë e kritikova hapur Kurtin kur vendosi të mos lejojë mbajtjen e zgjedhjeve. Shikojeni situatën tani, thuhet se burimi i të gjitha problemeve është Kurti. A ju kujtohet kush ka qenë kryeministër para Kurtit? Ai quhet Avdullah Hoti.

Ai ishte një person krejtësisht i ndryshëm nga Kurti. Ai ishte bashkëpunues dhe është ai që nënshkroi Marrëveshjen e lartpërmendur të Uashingtonit me Presidentin Vuçiq. Dhe e dini se çfarë ndodhi disa javë më vonë? Menjëherë pas kësaj përfaqësues të lartë të Serbisë kanë dërguar kërcënime shumë serioze në drejtim të Kosovës. Me fjalë të tjera, kur Beogradi kishte një bashkëbisedues bashkëpunues në Prishtinë, sulmet filluan menjëherë dhe kjo e bëri të pamundur që Hoti të bënte asgjë. Dua që ai të thotë se këto sulme kishin për qëllim kolapsin e procesit të progresit në negociata. Sa herë që dikush thotë diçka për Kurtin, njerëzit në Beograd duhet të kujtojnë Hotin dhe atë që ka ndodhur me të. Bëhet fjalë për periudhën kur Aleksandar Vulin filloi të fliste për “botën serbe”. Kjo është sharada pas së cilës qëndron Aleksandar Vuçiq dhe për këtë është shumë e rëndësishme t’i jepet fund dhe Serbia të fillojë rrugën e demokracisë së vërtetë.