Dritero Agolli, pasqyrim i frymës heroike

Poeti, e prozatori i njohur shqiptar Dritero Agolli, mbetet ndër shkrimtarët më me ndikim në letërsinë bashkëkohore.

Agolli, u lind më 13 dhjetor të vitit 1931 dhe vdiq me 3 shkurt në vitin 2017.

Gjatë tërë krijimtarisë letrare Agolli, u vlerësua për vargjet e tematikat që ai përdorte.

Në vargjet e tij, Agolli shprehte ndjenjat e emocionet për atdheun, dashurinë, e jetën.

Ai është konsideruar edhe si pasqyrim i frymës heroike të periudhës së Luftës Nacional-Çlirimtare, në veprat e të cilit fliste për ndikimin e luftës në mentalitetin e njerëzve.

Agolli, kishte fituar shumë çmime për veprat e tij. Në vitin 2011, ishte nderuar me titullin doktor Honoris Causa nga Universiteti Europian i Tiranës.

Ky titull iu dha për kontributin e madh dhe të rëndësishëm në krijimtarinë e tij letrare për më shumë se 60 vjet.

Agolli, në moshën 85 vjeçare, ndërroi jetë në Tiranë, për shkak të një sëmundje të rëndë në mushkëri.

Më poshtë për lexuesit e Shqip.com, sjellim poezi të Dritëro Agollit.

Lumturia ime

Ju dua, të vegjël dhe ju të mëdhenj!

Sikur të më derdhen të ligjtë përrenj,

U thyej dhe qafën, i çoj mu në djall

Me gotën përpara, me këngën me mall!

Shpesh vuaj dhe dhëmbët kërcas domosdo,

Po jeta është luftë dhe unë jam hero;

Ndaj jam i shkujdesur, pa pare në xhep,

As mbreti të drejtat s’m’i merr e s’m’i jep.

Më shtyp zgjedhë e skamjes nga viti në vit,

Por mbrëmjes me miqtë unë vitin e ndrit:

Kur mbrrijmë qëllimin dhe gazi na djeg,

Përse t’i kujtojmë ca ferra në shteg?

Ç’të merrem me fatin, me kalin gërmuq?

Pa hiqmu nga sytë, i poshtri thuthuq!

Kur brenga dhe gazi trokasin në xham,

U them: “Mirë se vini, një sofër e kam”!

Shpirti

Eshte nate dhe dhoma u fundos ne erresire,

E vetmja dritez u venit dhe u shua;

Tani per asgje s’kam deshire,

U drodh cka ishte e shenjte per mua.

Vecse ka mbetur si mall e kujtim I hershem

Dhimbja per hirin e te dashurve ne varret,

Ndaj ne germadhat e shpirtit tim te djeshem

Ende digjen e tymojne zjarret…