Lajme

Sulmi i Putinit ndaj demokracisë po funksionon – vetëm shikoni Evropën

Presidenti i Rusisë, Vladimir Putin

Ishte një skenë që ka luajtur në sheshet e qyteteve anembanë Evropës për muaj të tërë: rrëfime të mprehta të dëshmitarëve okularë të luftës në Ukrainë, një thirrje për armë kundër pushtimit kolonial dhe thirrje të përzemërta për publikun për të ndihmuar.

Megjithatë, ekzistonte një ndryshim i rëndësishëm: pjesëmarrësit në këtë tubim në Berlin në fund të muajit të kaluar nuk po mbanin ngjyrat e Ukrainës, por ato të republikave separatiste të Luhanskut dhe Donetskut, të mbështetura nga Kremlini, raporton Politico.

Objektivi i paralajmërimeve të tyre të errëta nuk ishte Rusia, por Shtetet e Bashkuara.

“Një vijë e qartë është shfaqur në vitet e fundit me një shkatërrim të përhershëm të të drejtave demokratike dhe një marshim drejt fashizmit,” i tha auditorit Klaus Hartmann, një udhëheqës i Lidhjes Socialiste të Mendimtarëve të Lirë, duke u ankuar se Gjermania ishte bërë pak më shumë se një “vasal”. të SHBA-së në Ukrainë dhe në fronte të tjera. “Këto dy republika kanë të njëjtat të drejta që NATO pretendon për klientelën e vet, përkatësisht zgjedhjen e lirë për të zgjedhur aleancën e tyre.”

Do të ishte joshëse të hidheshin poshtë ndjenjat e tilla si përçarjet e skajeve politike (sidomos pasi mbledhja në fjalë u organizua nga partia e vogël Komuniste e Gjermanisë). Por ndërsa lufta në Ukrainë po zvarritet dhe evropianët e ndjejnë gjithnjë e më shumë barrën e çmimeve më të larta të energjisë dhe një ekonomie të ngadalësuar, kufiri po zvarritet me shpejtësi drejt qendrës.

Sa shpejt u bë e qartë ditët e fundit kur mijëra demonstrues nga e djathta dhe e majta ekstreme dolën në rrugë në Republikën Çeke dhe Gjermani për të protestuar kundër rritjes së çmimeve të energjisë, NATO-s dhe mbështetjes perëndimore për Ukrainën. Vetëm në Pragë, rreth 70,000 demonstrues morën pjesë në një protestë në qendër të qytetit të shtunën. Mijëra të tjerë u mblodhën në qytetet gjermane të Leipzig dhe Magdeburg të hënën, duke iu përgjigjur thirrjeve të partive ekstremiste për të ripërsëritur trazirat civile që rrëzuan diktaturën komuniste të Gjermanisë Lindore.

“NATO ka arritur të bëjë çdo gjë të gabuar në lidhje me Ukrainën dhe Rusinë që dikush mund të bëjë gabim”, tha Gregor Gysi, ish-lideri i partisë së Majtë Evropiane, për duartrokitje entuziaste në Leipzig.

Stuhia e grumbulluar po i përball liderët e Evropës me të vërtetën e vështirë se edhe pse Rusia lufton në fushën e betejës kundër Ukrainës, Kremlini po e mban veten në luftën e tij të gjatë kundër themelit demokratik të Evropës.

Rusia ka punuar për të minuar besimin e publikut në qeveritë demokratike për vite me rradhë me një koktej toksik dezinformimi në mediat sociale dhe nënshtrime politike, kryesisht përmes mbështetjes së saj për elementët e skajshëm që tani nxisin lëvizjet e protestës. Qëllimi kryesor i këtyre përpjekjeve nuk është të konvertojnë evropianët në mbështetës të Rusisë (megjithëse Kremlini do ta mirëpriste këtë), por përkundrazi të polarizojë dhe destabilizojë politikën perëndimore në një shkallë të tillë që votuesit të mos dinë se çfarë të besojnë.

“Nuk ka dyshim se Putini po fiton në këtë drejtim,” tha një zyrtar i lartë i Komisionit.

Dimri do të jetë i gjatë

Zyrtari vuri në dukje trazirat politike në Bullgari, ku presidenti Rumen Radev muajin e kaluar shtyu një qeveri të përkohshme që ai emëroi për të negociuar një marrëveshje të re furnizimi me gaz me Gazprom. Ndërsa masa shkaktoi protesta në rrugë nga ata që kundërshtonin mbajtjen e varësisë energjetike të Bullgarisë nga Moska, shumë në vend, i cili ka lidhje të thella kulturore dhe historike me Rusinë, e mirëpritën atë.

Një pamje e ngjashme është shfaqur në Hungari, ku Viktor Orbán, bete noire shumëvjeçare e BE-së , e ka bërë të qartë se ai nuk ka ndërmend të ndërpresë të gjitha lidhjet me Rusinë. Këtë javë, Orbán, i cili ka thënë se Ukraina nuk mund ta fitojë luftën, kërcënoi të bllokojë rinovimin e disa sanksioneve evropiane ndaj Rusisë nëse tre oligarkë nuk hiqen nga lista.

Udhëheqësi hungarez u tërhoq shpejt, por brenda pak javësh, mashtrimet e Orbanit mund të jenë shqetësimi më i vogël i Evropës. Udhëheqësit e Bashkimit Evropian po përgatiten për rezultatet e zgjedhjeve të Italisë në fund të muajit, me partitë e ekstremit të djathtë që parashikohet të fitojnë mbështetje të mjaftueshme për të formuar një koalicion. Zgjedhjet italiane mund të jenë një “ndryshues i lojës” për Evropën, paralajmëroi zyrtari i lartë i Komisionit.

“Rrezik për të gjithë botën”

Tani për tani, liderët e Evropës mbeten të bashkuar për sanksionet, por çarjet në këtë mbështetje po bëhen më të dukshme çdo ditë.

Në vendet me lëvizje të forta populiste, fronti kundër sanksioneve po merr avull prej javësh. Në Austri, ku Partia e Lirisë pro-ruse, e ekstremit të djathtë është një forcë e fuqishme, 40 përqind e popullsisë nuk i mbështet sanksionet e BE-së kundër Moskës, sipas një sondazhi të publikuar në fund të gushtit. Edhe Partia Popullore e qendrës së djathtë në pushtet është e ndarë, me liderë të fuqishëm rajonalë që vënë hapur në dyshim mbështetjen e vazhdueshme të qeverisë federale për masat.

“Asgjë nuk është e skalitur në gur,” tha Thomas Stelzer, guvernatori i provincës së Austrisë së Epërme, duke sugjeruar se do të ishte e nevojshme të rivlerësohej qëndrimi i sanksioneve të vendit nëse “po shkaktojmë dëme masive në jetën tonë”.

Në Itali, kundërshtimi i publikut ndaj sanksioneve është edhe më i fortë, me 51 për qind të popullsisë në favor të heqjes së tyre për të lehtësuar presionet ekonomike, sipas një sondazhi të Termometro Politico të publikuar të shtunën. Të dielën, Salvini i Lidhjes – i cili dikur postoi një foto të tij duke qëndruar në Sheshin e Kuq të Moskës me një bluzë të Putinit – i bëri thirrje Perëndimit të rimendonte sanksionet e tij ndaj Rusisë.

Për qëllimet e Putinit, një Evropë që është kundër sanksioneve është po aq e mirë sa ajo që është pro Rusisë.

Kjo shpjegon përpjekjet e Rusisë në ditët e fundit për të fajësuar sanksionet perëndimore për mbylljen e gazit, të cilat analistët thonë se po ia dalin mbanë të frenojnë ngadalë ekonominë e vendit, edhe pse ajo vazhdon të gëzojë fitime të papritura nga shitja e naftës. Putin e pranoi këtë të mërkurën, duke i quajtur taktikat e Perëndimit një “rrezik për të gjithë botën”.

“Po flas për nxitimin e sanksioneve në Perëndim dhe përpjekjet haptazi agresive të Perëndimit për të imponuar modus vivendi mbi vendet e tjera, për t’u hequr sovranitetin, për t’i nënshtruar vullnetit të tyre”, tha Putin në një takim biznesi në Eastern Economics të Rusisë. Forumi në Vladivostok.

Përtej sanksioneve, Evropa ndahet gjithnjë e më shumë se sa larg duhet të shkojë për të mbështetur financiarisht Ukrainën dhe për të botuar në Rusi. Në Evropën Perëndimore, 40 për qind e popullsisë mbështet dërgimin e armëve dhe fondeve në Ukrainë, sipas një sondazhi të publikuar këtë javë nga Fondacionet e Shoqërisë së Hapur. Ndërsa kjo është më e lartë se në pjesët e tjera të botës, është larg nga një shumicë e qartë.

“Vjeshta e nxehtë e protestës”

Askund debati për Ukrainën nuk është më emocional – apo më konsekuent – ​​sesa në Gjermani. Për Ukrainën, mbështetja e vazhdueshme e peshës së rëndë ekonomike dhe politike të Evropës në luftën e saj është thelbësore.

Moska e di edhe këtë, prandaj ka bërë kaq shumë përpjekje për të turbulluar ujërat atje, me sa duket me njëfarë suksesi. Gati 80 për qind e gjermanëve besojnë se Perëndimi duhet të padisë për paqen në Ukrainë, sipas një sondazhi të RTL të publikuar javën e kaluar. Dhe më shumë se 60 për qind thonë se qeveria e tyre nuk duhet të dërgojë armë shtesë të rënda, të tilla si obuçirat (Berlini ka dorëzuar deri më tani 10), në vend.

Një shqetësim më i menjëhershëm, megjithatë, është ndikimi ekonomik i luftës. Megjithëse rreth gjysma e gjermanëve thonë se janë të përgatitur të përballojnë më shumë vështirësi ekonomike për të mbështetur Ukrainën, gjysma tjetër është skeptike. 

Dy të tretat parashikojnë se solidariteti i Gjermanisë me Ukrainën do të zhduket ndërsa çmimet vazhdojnë të rriten.

Nëse kjo rezulton e vërtetë, kufiri politik i Gjermanisë do të kthehet në rrugë, duke kërkuar të përfitojë nga ndryshimi i ndjenjave me thirrjet për hapjen e gazsjellësit të diskutueshëm Nord Stream 2 dhe përfundimin e luftës. Ndërsa besnikët e Kremlinit në parlamentin gjerman – partia e Majtë dhe Alternativa për Gjermaninë – kanë mosmarrëveshje thelbësore mbi politikën, ata janë të bashkuar në kundërshtimin e tyre ndaj luftës dhe afinitetit për Rusinë. Dhe megjithëse kriza ende nuk ka rritur numrin e tyre të sondazheve, të dyja palët shohin mundësi në shfrytëzimin e gjendjes së keqe në rritje.

Zyrtarët ukrainas janë shumë të vetëdijshëm për rëndësinë e mbajtjes së Evropës, dhe veçanërisht Gjermanisë, në bord. “Perëndimi e kupton se nëse Rusia fiton në Ukrainë, Perëndimi do të jetë i pari,” i tha ministri i Jashtëm ukrainas Dmytro Kuleba transmetuesit austriak ORF të martën, duke iu përgjigjur një pyetjeje në lidhje me vendosmërinë e Perëndimit. “Ne jemi në të njëjtën varkë.”

Megjithatë, deri më tani, shumica e liderëve evropianë, përfshirë Scholz-in e Gjermanisë, po dështojnë ta mbajnë publikun të bindur për këtë argument.

Nëse evropianët do të besonin vërtet se siguria e tyre ishte në rrezik, ata nuk do të nxisnin paqen apo demonstronin kundër luftës. Ata do t’u kërkonin udhëheqësve të tyre t’i dërgonin Ukrainës më shumë armë./SHQIP.com