Proteina bimore apo shtazore? 

Proteina është një makronutrient i rëndësishëm, por jo të gjitha burimet dietike të proteinave janë krijuar të barabarta.

Ngrënia e pjesëve të barabarta të ushqimeve shtazore dhe bimore të pasura me proteina, siç sugjerohet nga Udhëzimet dietike për amerikanët, çon në nivele të ndryshme të disponueshmërisë së aminoacideve thelbësore (EAA) si tek të rinjtë ashtu edhe tek të moshuarit, raporton Scitech Daily (SciTech Daily).

Shkencëtarët e Universitetit Purdue thonë se konsumimi i dy porcioneve referente të proteinave shtazore siguron biodisponueshmëri më të madhe të aminoacideve thelbësore sesa konsumimi i një sasie identike të proteinave me bazë bimore.

Cilësia e proteinave të ushqimit, gjegjësisht përmbajtja EAC e vaktit, është faktori kryesor në përcaktimin se si trupi përdor aminoacidet për të ndërtuar muskuj dhe të gjithë trupin.

Udhëzimet dietike për amerikanët theksojnë nevojën për të ngrënë një shumëllojshmëri ushqimesh të bazuara në racione referente me përmbajtje të ngjashme ushqyese.

Një porcion referencë është i barabartë me 28 g mish, një vezë të plotë, 60 g fasule ose 14 g arra.

Dr. Wayne Campbell, hetuesi kryesor i studimit dhe profesor në Departamentin e Shkencave të Ushqyerjes të Universitetit Purdue, thotë se është e paqartë se si udhëzimet thonë se këto ushqime proteinike janë të barabarta dhe kanë “përmbajtje të ngjashme ushqyese”.

Ai shton se ushqimet proteinike ndryshojnë në përmbajtjen e tyre energjetike dhe ushqyese, e cila përfshin si sasinë ashtu edhe përbërjen e proteinave.

Për më tepër, nuk ka të dhëna të mjaftueshme se si futja e pjesëve të barabarta të referencës së ushqimeve proteinike me origjinë të ndryshme në përbërjen e një vakti të përzier ndikon në aftësinë e trupit për të tretur dhe përdorur proteinat.

Kjo është veçanërisht e rëndësishme për njerëzit që nuk konsumojnë mjaftueshëm proteina të larmishme, siç janë të rinjtë, dhe për ata që nuk konsumojnë mjaftueshëm proteina me vlerë të lartë edhe pse nevojat e tyre për proteina janë rritur, siç janë të moshuarit.

Prandaj, shkencëtarët vendosën të testojnë nëse marrja e pjesëve referente të barabarta të proteinave shtazore kundrejt asaj bimore si pjesë e një vakti të përzier ndikon në biodisponueshmërinë e blloqeve ndërtuese të proteinave EAK në këto popullata.

Dy teste u kryen në 30 të rinj të rritur të shëndetshëm dhe 25 të moshuar. Secili pjesëmarrës kaloi në katër teste, secila prej 300 minutash, me një pushim prej të paktën tre ditësh mes tyre.

Studiuesit e studimit nuk e dinin rendin në të cilin pjesëmarrësit merrnin vaktet e tyre proteinike derisa të kishin përfunduar të gjitha testet dhe analizat ishin të plota.

Gjatë testit, pjesëmarrësit morën vaktet e tyre proteinike në një mjedis klinik, i cili përbëhej nga dy porcione referente të ushqimit proteinik me origjinë shtazore ose bimore.

Gjaku u mor nga subjektet para vaktit dhe 30, 60, 120, 180, 240 dhe 300 minuta pas një vakti për të përcaktuar biodisponueshmërinë e EAC, si dhe nivelet e glukozës dhe insulinës.

Dr. Gavin Connolly, drejtues i provave klinike dhe bashkëpunëtor në departamentin e shkencave të të ushqyerit, shpjegon se si tek të moshuarit ashtu edhe tek të rinjtë, nivelet e EAC në qarkullimin e gjakut ishin më të larta pas konsumimit të proteinave shtazore sesa proteinave bimore, ashtu siç ishte parashikuar fillimisht.

Ai shton se nuk kishte dallim në biodisponueshmërinë e EAC mes të moshuarve dhe të rinjve.

“Ky studim na tregon se ushqimet me bazë shtazore janë më të mira për ndërtimin e muskujve dhe trupave tanë, gjë që është e rëndësishme për shëndetin e përgjithshëm si dhe funksionet motorike të trupit gjatë gjithë jetës”, thotë Dr. Connolly.

Gjetjet shtesë tregojnë se biodisponibiliteti i EAC-së është më i madh me marrjen e mishit sesa me vezët, si tek të rriturit më të rinj ashtu edhe tek të moshuarit.

Gjithashtu, nuk u vu re asnjë ndryshim në biodisponibilitetin e EAK midis fasuleve dhe bajameve. Nuk kishte asnjë ndryshim në biodisponibilitetin midis të rinjve dhe të moshuarve.

Nevojiten kërkime shtesë për të kuptuar më mirë se si dietat e proteinave shtazore dhe bimore ndikojnë në shëndetin e muskujve dhe të përgjithshëm gjatë gjithë jetës për të siguruar shëndetin në pleqëri.